استاد شیوانا مشغول درس مبحث نواندیشی و روشنفکری برای شاگردانش بود. اما خود
می دانست این موضوعی است که بسادگی برای هرکسی جا نمی افتد. چون بحث فرهنگ
دیرینه و فاخر بودن آن نیز مطرح شده بود.
شیوانا از یکی از شاگردان خواست تا پنجره را ببندد و گفت که تا مدتی باز نشود.
هوا گرم بود و تعداد شاگردان هم زیاد.   پس مدتی  شاگردان کلافه شده و خواستار
باز شدن پنجره گشتند.

   پنجره که باز شد همگی نفسی
راحت کشیدند و احساس خشنودی کردند. شیوانا پرسید نسبت به این هوای مطبوع که
همین الان وارد شد چه احساسی دارید؟  شاگردان همگی آنرا یک جریان عالی و نجات
بخش توصیف کردند. شیوانا گفت حالا که اینطور است پنجره را ببندید تا این هوای
عالی را برای همیشه و در تمامی اوقات داشته باشید.
تعدادی از شاگردان گفتند فکر بدی نیست اما تعدادی دیگرپس از کمی فکر با اعتراض
گفتند ولی استاد اگر پنجره بسته شود این هوا نیز کم کم کهنه می شود و باز
نیازمند تهویه می شویم.
شیوانا گفت: خب حالا شما معنی نواندیشی را فهمیدید! د رجوامع وقتی یک اندیشه یا
ایده یا فلسفه نو پیدا می شود عامه مردم ابتدا در برابر آن مقاومت می کنند اما
در طول زمان چنان به آن وابسته می شوند که بهتر کردن و ارتقاء آنرا فراموش می
کنند و چون با فرهنگ شان مخلوط می شود نسبت به آن تعصب پیدا می کنند. مگر آنکه
مثل بعضی از شما به  ضرر آن هم فکر کنند

نوشته شده در چهارشنبه 89/12/4ساعت 3:14 عصر توسط amin نظرات ( ) | |